(Mt 17,14-20)
Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i padając przed Nim na kolana, prosił: Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić. Na to Jezus odrzekł: O, plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj! Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. Wtedy uczniowie zbliżyli się do Jezusa na osobności i pytali: Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić? On zaś im rzekł: Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: Przesuń się stąd tam!, a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.
Św. Klara, patronka dnia, żyjąc w dobie wielkiego kryzysu Kościoła nie poddała się zgorzknieniu i rezygnacji, ale pociągnięta nauczaniem Św. Franciszka z Asyżu oddała się całkowicie Bogu. Co więcej, pociągnęła za sobą rzesze kobiet pragnących tak jak ona żyć w skrajnym ubóstwie i całkowitym zawierzeniu Bogu swoich losów.
Patrząc na jej życie, możemy mieć podobne odczucia co Apostołowie – nie do końca pełni wiary w moc posłannictwa przekazanego im przez Jezusa. Na próżno zmagali się ze złym duchem, którego Chrystus wyrzuca w jednej chwili. Dzisiejsze słowo zachęca nas do postawienia sobie pytań odnośnie naszej wiary i chęci całkowitego oddania się Bogu, tak jak to uczyniła choćby Św. Klara. Żyć ponad przeciętnie i pragnąc ponadprzeciętnie Boga w swym życiu i planach! Nawet gdy przyjdą trudne doświadczenia. Wtedy może nawet nie tylko góry „przenosić” będziemy!
