Są chwile, które warto spędzić w dobrym miejscu pośród ciekawych ludzi. Choć wydawać by się mogło, że dziś teatr jest passe, to jednak są jeszcze...
Czytaj więcej
Kilka dni temu (29 czerwca) wspominaliśmy w Liturgii Kościoła Rzymsko-katolickiego Świętych Piotra i Pawła. Dobra okazja, by w kontekście ich życia i...
Czytaj więcej
„Około dwudziestu pięciu lat temu Ojcowie Soboru Watykańskiego II w swych rozważaniach o Kościele w świecie współczesnym dali wyraz przekonaniu, że...
Czytaj więcej
«Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus» — mówi starożytna, anonimowa homilia, na Wielką Sobotę. Prosty, surowy tekst...
Czytaj więcej
W sieci zaroiło się od poradników i antyporadników związanych z wizytą duszpasterską. Nie wszystkie są pisane przez duchownych, z ich perspektywy...
Czytaj więcej
Bieg był ukoronowaniem akcji charytatywnej związanej z pomocą dla dzieci i młodzieży objętej opieką Caritas. Organizatorzy wykazali się inicjatywą i pomysłowością, by połączyć Bieg z Lubelską “Dychą do maratonu”. W ten sposób na wydarzenie przybyli nie tylko zainteresowani bieganiem ale i pomaganiem. “Biec na rowerze” też można było!
Dziś postanowiłem wraz z Ks. Józefem sprawdzić jak działa punkt wypożyczeń Lubelskiego Roweru Miejskiego przy “Stokrotce” na roku ul. Krańcowej i Dr. Męczenników Majdanka w Lublinie. Przyznam, że pierwsze wrażenia z jazdy są niesamowite!
Pomysł na tego typu sposób komunikacji nie jest nowy. W wielu miastach w Polsce to z powodzeniem działa. Inicjatywa kilku radnych Miasta Lublin wraz z kolażami z klubów i stowarzyszeń rowerowych Lublina była początkiem przedsięwzięcia. Czytaj więcej
Zachęcam Cię do udziału w wyjątkowym wydarzeniu! Jeśli chcesz wspomóc finansowo Fundusz Caritas Dzieciom to zapraszam w niedzielę 21 września nad Zalew Zemborzycki w Lublinie.
Co będzie się tam działo? Szczegóły na krótkim klipie promocyjnym >
Pan Bóg, nie zrażając się naszą słabością i grzesznością, każdego dnia potwierdza swoją czułą i troskliwą miłość ku nam. Wypłynąć na głębię znaczy tyle co mieć w sobie odwagę zaufać Bogu i Jego mocy zdolnej nadać naszemu życiu nowy sens. Zobaczmy, że czasem lękamy się pójść dalej w swojej wierze, pobożności, odkrywaniu głębi sakramentów. Boimy się, bo możemy stracić bezpieczeństwo owej płytkiej wody.
Ten film dostałem od Kręgu biblijnego i nie obejrzałem go od razu, ale w kilku kawałkach… Przyznam, że to chyba pierwszy film jaki widziałem odpowiadający bez patosu i słodzenia o kleryckim życiu, rozterkach powołania i poszukiwaniu swojej drogi.
Fabuła: Historia młodego człowieka i jego drogi do Boga. Nawrócenia i trwania w powołaniu. Więcej nie pisze, aby nie zdradzać szczegółów. Niemniej film przedstawia młodych ludzi od strony rzadko przestawianej w kinematografii – duszy.
Muzyka: Stonowana, doskonale pasująca do całości.
Montaż: Każda scena jest dopracowana i widać, że mimo niskiego budżetu autorzy pragnęli postawić na jakość a nie na ilość scen i wnętrz. W sumie dobrze oddali ducha Seminarium, gdzie klerycy większość czasu przebywają w kaplicy, ogrodzie, okolicznych uliczkach na spacerach, swoich pokojach, przy remontach i porządkach. Są także sceny plenerowe i retrospekcje ze “świata”, z którego został powołany główny bohater.
Morał: „Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.” I na dobrą sprawę ludzka miłość wobec Bożej Miłości jest nieskończenie mała… Teraz i Zawsze!
6/6
