Imię – Twoje i moje. Imię Boga.
Kiedy myślimy o czyimś imieniu w naszym umyśle przywołujemy postać tej osoby. Kiedy myślimy o kimś ukochanym, najdroższym, w sercu czujemy szczęście, radość, tęsknotę i miłość. Wielu z największą czułością wypowiada imię swojej mamy, swojego taty, małżonki, narzeczonej czy narzeczonego. Czyż więc i podobnie nie jest z Przenajświętszym Imieniem Naszego Pana i Zbawiciela? „Na imię Jezus zegnie się każde kolano” – bo jest to imię najwyższe. Imię Chrystusa – namaszczonego, wypełniającego proroctwa Mesjasza, Słońca Sprawiedliwości, Odkupiciela. To imię Króla Królów i Pana Panów.
Spróbujmy na podstawie dwóch tekstów biblijnych zrozumieć znaczenie imienia Jezus.
Pierwszy tekst pochodzi z Listu św. Pawła do Filipian – wspólnoty, z którą łączyły Apostoła szczególne więzi przyjaźni: „Chrystus… uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,8-11). Jest to fragment niezwykle bogatego w treść Hymnu o kenozie – uniżeniu – Chrystusa. To nadzwyczajne imię ponad wszelkie imię w kontekście całego hymnu może być tylko jedno: KYRIOS, czyli PAN. Jezus Chrystus PANEM (KYRIOS) – tak dokładnie brzmi formuła określająca nowe imię Jezusa, formuła, która jednocześnie jest aktem uznania przez całe stworzenie absolutnej władzy Chrystusa (por. Rz 10,9; 1 Kor 12,3; 2 Kor 4,5). Tytuł Kyrios niesie w sobie niezwykle głęboką i doniosłą treść chrystologiczną. Septuaginta – greckie tłumaczenie Starego Testamentu, jedyne Pismo Święte wczesnego Kościoła – terminem Kyrios niezmiennie oddaje hebrajskie imię samego Boga: Jahwe (czytane przez Żydów jako Adonaj). Tytuł Kyrios w ówczesnej mentalności mieścił w sobie godność zarówno boską, jak i królewską. Tytuł ten przysługujący jedynie Bogu, został tu przeniesiony na Jezusa z Nazaretu.
Drugi tekst objawiający „imię Jezusa” wieńczy przesłanie tego pierwszego.
Pochodzi z Księgi Apokalipsy: „Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto – biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy. Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie. Ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego. (…) A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW i PAN PANÓW (Ap 19,11n.16).”
Będąc Panem, Chrystus jest jednocześnie po prawicy Ojca i ze swoim ludem zwłaszcza podczas Eucharystii: „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie” (1 Kor 11,26). Stwierdzenie, że Jezus Chrystus jest Panem wyraża najgłębszą istotę chrześcijańskiego wyznania wiary i przyczyniło się do skrystalizowania idei Boskości Jezusa.
Wielość tytułów, jakimi jest określana osoba Jezusa Chrystusa pozwala lepiej zrozumieć na czym polegała Jego misja, Jego posłannictwo (zbawienie, usynowienie). Odsłaniają one także prawdę o Bogu, który nie jest tylko Ojcem, ale także Synem i Duchem Świętym. Jednak przede wszystkim służą człowiekowi, aby każdy kto wierzy w Niego nie zginął, ale miał życie wieczne (J6,40) „i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,11).
Wspomnienie najświętszego imienia Jezus niesie nam przesłanie nadziei.
Gdy bowiem brakuje nam słów na modlitwie, gdy ogarnia nas niepokój, pustka, zniechęcenie, gdy czujemy się zagubieni i niezdolni do obcowania z Bogiem – święte imię Jezus jest naszym ratunkiem. Powtarzane ufnie i z prostotą, staje się niezawodną modlitwą. Jak wielu ratowało swe życie krzycząc w chwili zagrożenia JEZU RATUJ! Z ilu ust codziennie szeptana modlitwa Koronki do Bożego Miłosierdzia wraz ze słowami: JEZU UFAM TOBIE! Litania do Świętego IMIENIA JEZUS…
To Imię…. wymawiane ze czcią i miłością… Imię ukochanej Osoby… Tak więc nie samo imię Jezus jest kluczem. ON jest nim, a którego imię: wypędza złe duchy (np. Mk 9,38; Dz 16,18), które czyni cuda (np. Mk 9,39; Mt 7,22; Dz 3,16), imię, w które będzie głoszone nawrócenie wszystkim narodom (Łk 24,47), w którym narody nadzieję pokładać będą (Mt 12,21), imię, które gwarantuje spełnienie wszystkich próśb (J 14,13n;) i które wreszcie wzywane będzie gwarantem zbawienia wiecznego (Jl 3,5; Dz 2,21; Rz 10,13)
Tak! Panowanie Jezusa jest faktem! Nie takim samym jak panowanie ziemskich królów.
Tak jak np. Królowej Brytyjskiej, której tytuł jest jedynie symboliczny, w kraju panuje parlament brytyjski, a nie Królowa. Ma ona piękne szaty, dwór, pałace, ale jest tylko wizytówką nie mającą realnego wpływu na rządy w jej kraju. Panowanie Jezusa jest panowaniem aktualnym i prawdziwym.
Jezus nie chce panować nad nami tak jak to czynią ziemscy królowie. On jest Tym, który jak Dobry Pasterz chce odnaleźć zagubioną owieczkę. On zauważa tego, kto z bojaźnią i czcią chce się chwycić kawałka Jego szaty, a jedynym pokłonem Mu czynionym, godnym uczczenia Jego majestatu, jest ten gdy przyjmujesz Jego Ciało do swego serca w Komunii Świętej….
Uznaj za Twojego Pana tego, którego Imię to JEZUS – Jeszua – „Jahwe zbawia”.
Nie tyle imię Jezus – określające w Nowym Testamencie historyczną tylko postać Syna Bożego – jest gwarantem mocy, błogosławieństwa i zbawienia wiecznego, ale akt uznania, że ten Jezus, Syn Maryi i Józefa, jest Panem (Kyrios) i Królem (Basileus) całego stworzenia: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9). Uznanie to, jeśli jest prawdziwe, pociąga za sobą radykalne zmiany w życiu osobistym i społecznym…. Nie ma już wtedy miejsca na bożki, substytuty, wypełniacze… Jezus staje się pełnią i maksymalnym szczęściem Twego życia….